Mazzelverhaal: Ellen en de sledehonden
Mazzel: gespot worden door een journaliste
Het is het najaar van 2003. Ellen Honig hoort via via dat outdoormerk Fjällräven de inschrijving voor hun jaarlijkse ‘Polar Race’ (sledehondenrace in Noord Zweden en Noorwegen) heeft geopend. Wauw, dat is gaaf! Ze is houdt enorm van sporten, honden en van de kou dus dit past wel érg goed bij haar. Er zullen uit 8 Europese landen 16 mensen gekozen worden om mee te doen en iedereen kan zich inschrijven. Ellen vult vlot de uitgebreide vragenlijst in en levert deze in bij de outdoorwinkel. Na een maand krijgt ze tot haar verrassing een bericht terug! Ze zit bij de laatste 10 Nederlandse kandidaten, waarvan er twee gekozen zullen worden om namens Nederland voor de winst te racen.
De kans dat ze nu echt gekozen wordt, is een stuk groter geworden dus de spanning neemt toe. Er moeten drie extra vragen ingevuld worden om toe te lichten waarom ze de beste kandidaat zou zijn. Daarnaast moet ze ook een foto insturen. Ellen is creatief en komt al snel met een origineel idee om op te vallen tussen de andere kandidaten. In de film Shrek zit een scène waar Donkey, het ezeltje, in een enorme menigte aandacht probeert te vragen. Hij springt op en neer en roep “pick me, pick me!”. Ellen laat zich hierdoor inspireren en besluit op verschillende plekken foto’s te maken met een bordje waar “pick me” op staat. Natuurlijk moeten de foto’s laten zien dat Ellen doorgewinterd en stoer genoeg is om mee te gaan met de uitdagende tocht. Dus zij kiest onder andere de nieuwjaarsduik in Egmond aan Zee als locatie voor een foto. Met bord en al rent ze de ijskoude zee in en op de terugweg naar het strand houdt ze het bord trots in de lucht. Op het strand staat een vriend van haar klaar om de foto te maken.
De nieuwjaarsduik is altijd een magneet voor journalisten die graag vastleggen welke mafkezen dit jaar de kou trotseren, maar die staan meestal in Scheveningen of Zandvoort. Toch staat er een journaliste van het Noord-Hollands Dagblad op het strand van Egmond verwonderd naar de jonge dame met het “pick me”-bordje te kijken. Nieuwsgierig wandelt zij naar Ellen en tikt haar op haar schouder terwijl die zich al weer aankleedt. “Hey, mag ik vragen waarom jij met zo’n bordje de zee uit komt rennen?”. Ellen grinnikt, want het moet inderdaad een gek beeld geweest zijn. Ze legt uit dat ze uitgekozen wil worden om mee te doen met de sledehondenrace en daarom een serie foto’s maakt. “Wat een tof verhaal zeg! Mag ik hier een verhaal over schrijven? En als je wordt uitgekozen, gaan we je natuurlijk volgen!”. Ellen stemt in met het plan en al snel verschijnt het artikel.
Ellen stuurt haar antwoorden, de collage met ‘Pick me’ foto’s én het krantenartikel naar Fjällräven. Ook vertelt ze hen dat de journaliste haar wil volgen mocht zij uitgekozen worden om mee te doen aan de Polar race.
Na een week krijgt Ellen op vrijdagavond een telefoontje van Fjällräven: ze mag meedoen en Nederland vertegenwoordigen tijdens de sledehondenrace van 350 kilometer door Zweden! Ellen kijkt met een grote glimlach terug op de hele ervaring. “Het was fantastisch! Het landschap is zo prachtig en ik vond het heerlijk om na elke tocht met de honden te knuffelen. Je bouwt in korte tijd een hechte band op met de honden”. Door het harde werken, de goede samenwerking tussen Ellen en haar teamgenoot Marcus en de hechte band met de honden winnen zij uiteindelijk de Polar Race! De journaliste van het Noord-Hollands Dagblad hield zich aan de afspraak en volgde het duo. Zij schreef vol lof over hen toen ze wonnen, want wat was het een bijzondere prestatie!
“Het was ook mazzel dat ik een hele goede klik had met Marcus. Die ontmoette ik pas op Schiphol, dus dat was nog best even spannend…”
Dat Ellen is geselecteerd voor dit avontuur ziet zij gedeeltelijk als afgedwongen geluk. Door de originele foto’s en haar motivatie viel ze op. Maar de aandacht voor haar in de krant was mazzel, die journaliste stond net op het goede moment op het strand en zag juist haar in die enorme menigte.
